طلوع آفتاب که زد از تختش بلند شد و پیراهن گلدارش را به تن کرد. به سمت عکس‌های روی طاقچه حرکت کرد و قربان صدقه لبخندهای درونِ عکس ها رفت. دست کشید بر رویشان و دعایشان کرد.

مادربزرگ مهربان، همیشه نوه‌ها و نتیجه‌هایش را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشت... چند قدم به عقب‌تر آمد و نگاه کرد، لبخندهای قاب شده، دست در دست هم بر روی طاقچه خانه، اعتراف می‌کردند که چقدر مادربزرگ را دوست دارند...

شلف دیواری در دکوراسیون منزل

همه ما دوست داریم که وسایل دوست‌داشتنی و چیزهایی که به آنها تعلق‌خاطر داریم را جلوی چشمان بگذاریم تا هرروز نگاهشان کنیم و تصدقشان برویم. گاهی لازم است یادمان بماند که چقدر دوست داشتن و لذت و شیرینی در این دنیا هست که روبه‌رویمان ایستاده و شاید آنها را به خاطر نمی آوریم. در این مطلب همراه ما باشید تا نگاهی به طاقچه بیندازیم و از دید دیگری به آن بنگریم؛ طاقچه‌ای که از گذشته تا کنون در شمایل مختلفی، خود را نشان داده و پناهی است برای یادگاری‌ها و وسایل دوست‌داشتنی مان تا آنها را پیش چشمانمان حفظ کنیم و جان بگیریم. در کنار این، می‌خواهیم گوش جان بسپاریم به کلامِ خوشبوی خاطراتِ طاقچه و شاید هم حروفِ شیرین شلف!

طاقچه یا تاقچه یا همان شلف دیواری از مؤلفه‌های معماری در ایران بوده است

شلف دیواری در گذشته

طاقچه یا تاقچه یا همان شلف دیواری از مؤلفه‌های معماری در ایران بوده، به شکل فرورفتگی و یا برآمدگی بر روی دیوار شکل گرفته و غالبا از جنس چوب، سنگ و گچ است. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که معمولا برای زیبایی و تزئین طاقچه ها از انواع گچبری و آیینه‌کاری‌ها استفاده ‌شده است. بیشتر موارد استفاده از آنها نیز برای قرارگیری وسایل تزئینی و یا حتی چراغ و لامپ به حساب می آید. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که طاقچه‌های بلندی که برای دسترسی بزرگ سالان بوده را نیز «رف» می نامند. جالب است بدانید که در نواحی شمالی ایران، معمولا از طاقچه‌هایی از جنس چوب استفاده می شود.